من مامانمو میخوام

پریشب تو هوای آزاد، زیر آسمون خوابیدم. رو یه پتو، گوشه حیاط یه بیمارستان توی قم...
و درست پیش از خواب شونه احمدو نوازش کردم. دوازده سال پیش دو تا پسر بابلی توی دانشگاه اصفهان با هم، هم اتاقی شدن! احمد رحیم پور و مسعود هاشمیان...
بعد از چهار سال دور یه سفره نشستن، از همه چیز حرف زدن، شبها تو خیابون قدم زدن و یه عالمه خنده و کشتی و خاطرات مشترک...
من زیباترین آهنگ الهه نازی که خوندم چهارسال پیش بود توی عروسی احمد و آزاده. اونروز چقدر احمد می خندید؟! اما همون احمد الان از بس گریه کرده پای چشمش گود افتاده...
شب پنج شنبه قبل، که من از ذوق تولدم داشتم می¬ترکیدم بدترین شب زندگی احمد بود... اگه به شما خبر می¬دادن همسری که همه جا بهش افتخار می کردین تو یه تصادف داره می میره و پسر دو سال و نیمه تون در اثر ضربه ای که به سرش خورده توی کما هست چه حالی بهتون دست میداد؟ احمد اون شب گوشه همین بیمارستان تا صبح به خدا زار زد و التماس کرد که خونریزی آزاده بند بیاد!
طحال آزاده پاره شده بود و کبدش تیکه تیکه شده بود! و آزاده فرداش مرد...
الان احمد حسابی تکیده و لاغر و سیاه شده... آخه تا سه روز چیزی نخورد جز آب... تا پدرش رفت پیشش و با گریه بهش التماس کرد که یه چیزی بخوره.
آزاده همیشه از مرگ در اثر تصادف یا زلزله می¬ترسید واسه همین به هم قول داده بودن اگه یکیشون مرد اون یکی تا صبح کنار قبرش بمونه تا نترسه... و دیدم که احمد چه عذاب وجدانی داشت که وقتی جسد آزاده رو توی گلپایگان دفن کردن نتونست به قولش عمل کنه. اون پیش امیر محمد کوچولو موند...
دقیقتر بگم گوشه حیاط بیمارستان، چون نه اجازه داره بره آی سی یو و نه میتونه تحمل کنه که وقتی پسرش دهن باز می کنه و میگه بابا! مامان! بالای سرش نباشه...
میگه : آخه امیر محمد می ترسه! تو خونه هربار که میخواست توی تاریکی بره اتاقش، می ترسید. اونموقع بهش می گفتم عروسکتو بغل کن تا نترسی. اونم اینکارو می کرد... اگه من پیشش نباشم می ترسه!
الان بعد از شش روز، امیر محمد به حدی از هوشیاری رسیده که با حالتی منگ، چشماشو باز می کنه و غذا می خوره اما هنوز حرف نمیزنه...
احمد از همسایه واحد روبروشون خواسته که از همه ساکنین ساختمون بخواد، آزاده رو حلال کنن...
احمد میخواد با دیه مرگ آزاده یه درمانگاه بسازه...
احمد دیگه به محل کارش برنمی گرده... اون میخواد بره بابل تا امیر محمد رو بزرگ کنه! از همه تون خواهش می کنم این پست رو که خوندین دعا کنین که امیر محمد سالم بشه تا احمد یه بچه معلول ذهنی رو بزرگ نکنه! هر نذری هم که به فکرتون رسید بکنین... مثلا من نذر کردم اگه امیر محمد خوب بشه رابطه مو با احمد و بقیه دوستان دوره لیسانسم که این سه چهار سال قطع شده بود رو از سر بگیرم!
یکی از فکرهایی که خیلی ذهن احمدو مشغول کرده اینه که نمیدونه باید چی بگه وقتی امیر محمد به هوش اومد و گفت من مامانمو میخوام!